Elk bedrijf reserveert geld voor onderhoud. Machines, gebouwen, voertuigen en noem maar op. Ondernemers denken namelijk vooruit. In de politiek denken ze dat ook te doen door zogenaamde strategische visies op te stellen, een soort van bezigheidstherapie want tientallen jaren vooruit kijken met een regering zoals de onze is ten enenmale onmogelijk. Zo het zónder die regering al wel mogelijk zou zijn. ‘Een vat vol geleerdheid is nog geen druppel wijsheid waard’, aldus ooit een wijs man. Wijsheid begint bij twijfel, maar daar hebben ze daar in Den Haag of hier in Wosterout een broertje dood aan, daar weten ze namelijk alles heel zeker.

Nee, onze politicussen roepen om het hardst ‘dat we meer moeten fietsen’, maar als er één ding is waar wel eens wat onderhoud aan gepleegd zou mogen worden zijn het onze fietspaden. Nee, onze wegen, nóg beter. Want fietsen is hier, ik schreef het al eerder, niet echt een lolletje. Wie met zijn boodschappen naar huis rijdt is ze kwijt voordat ie een kilometer verder is.

Maar voor de politiek is onderhoud niet iets waar je mee kunt scoren. Liever een nieuw gemeentehuis dan de boel fatsoenlijk onderhouden. En dat terwijl je dus echt wel scoort met een goed onderhouden woonplaats. Hebben wij hier eigenlijk nog gewoon een ploegje stratenmakers in dienst? Of moeten die steeds worden ingehuurd? Het antwoord van de gemeente: Beide. Zou dat ploegje dan eens op de fiets door de Sterkenburg willen rijden? Of door de Zandheuvel? Of door de Nachtegaalstraat? Wel uitkijken hoor, want je stuur klapt op sommige plekken gewoon dubbel, zo diep zijn die gaten.

De vraag is meteen: Moet ik dit nou melden? Er wonen daar toch ook mensen en er is toch zo’n meldpunt? Of fietsen die mensen nooit? Kan het niemand nog wat schelen en heeft hier de ongeïnteresseerd hier toegeslagen?

Zou het niet fantastisch zijn als Oosterhout de fietsvriendelijkste plek van Brabant wordt? Mooi streven voor de politiek èn tenminste één houvast.

evr