Hoewel ik op een steenworp afstand van de Heilige Driehoek ben geboren – aan de Veerseweg – en als kind vaak door de Kloosterdreef fietste, bleek ik verrassend weinig te weten over dit bijzondere gebied. Of beter gezegd: ik wist niet meer dan dát het er was. Toen ik via via hoorde over een kunstbiënnale in Oosterhout, in de Heilige Driehoek, spitste ik mijn oren. Vanwege het woord ‘biënnale’ – ik had immers meegewerkt aan verschillende edities van de Biënnale van Venetië – én vanwege de locatie: Oosterhout. Kortom: in het najaar van 2019 begon ik samen met Cock aan de organisatie van de tweede editie van wat nu de h3h biënnale heet, en die afgelopen zomer zijn vierde editie beleefde.

Toen begon een inspirerende tijd: samen op pad met Cock, door de Heilige Driehoek. Langs de kloosters, de kerken en de tuinen, terwijl zij verhalen vertelde over de geschiedenis van de kloostergemeenschappen, over broeder Matheus en ‘zijn’ pottenbakkerij en over de feesten die er werden gehouden, over de irritaties rondom het parkeren in de Kloosterdreef, en over de beschermde vleermuizen in het gebied. Wat een leerzame tijd. En wat een eer om in haar voetsporen te treden als directeur van de biënnale en 6 jaar later, op 1 augustus jl., uit haar handen de erepenning van de Stichting Heilige Driehoek in ontvangst te mogen nemen bij mijn afscheid van de biënnale. Ik koester die penning nu nóg meer.

Iedereen in Oosterhout kent Cock. Met hart en ziel was zij verbonden met de stad, en in het bijzonder met de Heilige Driehoek. Ze had een bijzondere gave om de verhalen van dit unieke stukje wereld tot leven te brengen. Cock deelde niet alleen haar kennis, maar ook haar verwondering en haar liefde voor de plek. Wie met haar sprak, werd geraakt door haar toewijding, haar openheid en haar gewone, warme manier van doen.

Ze zeggen weleens: iedereen is vervangbaar. Ik ben het daar niet mee eens. Cock is onvervangbaar. Haar dierbare, vertrouwde stem zal worden gemist.

Monique Verhulst, directeur h3h biënnale