Kees van Oosterhout: Speelt tot op de dag van vandaag nog met zijn oude muziekvrienden: Piet van den Bosch, Boy Neomagus en Hans Meeuwissen in de band Devils Art.

Kom je uit een muzikaal gezin / familie? En van wie uit je directe omgeving kreeg je inspiratie?

Met 7 kinderen in het gezin kon er van alles gebeuren maar ik herinner me wel dat vader een houten dwarsfluit had en mondharmonica speelde en zoals de vader van Bert Schellekens (zanger – Watts) ook die tongslag oefende.

Mijn broer Johan die ouder was, speelde gitaar maar die werd in de kast met de deur op slot door hem in veiligheid gebracht. Ik herinner me dat rood / zwart geschaduwde apparaat nog goed en misschien mede uit frustratie heb ik hem later doormidden gezaagd en er een gitaarkoffer van gemaakt. Bij Piet van den Bosch, die niet ver van me vandaan woonde, de eerste gitaarlessen gehad.

Kwam de keuze voor het instrument dat je later bent gaan bespelen geheel uit jezelf?

De hele jeugd was eigenlijk al doordrenkt met muziek, want om van “die jong” even af te zijn, werd je door je ouders allemaal wel een keer naar een koor gedirigeerd. Ik herinner me dan nog dirigent Adam van den Bosch met de onvergetelijke klinkers / medeklinkers oefening: Doedegijdit -Doedegijdat. Ad Oomen, mijn latere zwager heeft ook nog voor zo’n koor gestaan en onoplettenheid werd aanvankelijk met stukken krijt maar later met borstels en al erachteraan gegooid door hem. Het Beatles en Stones gebeuren in de jaren zestig sprak eigenlijk bijna elk opgroeiend kind aan dus die gitaar die er toch al was, werd mede daardoor ter hand genomen.

Wat was je eerste “echte” instrument? En wie was je eerste directe aanzet tot het leren om erop te kunnen spelen.

Dat was bij mijn weten een Höfner gitaar en om dat ruigere geluid van The Rolling Stones te krijgen wikkelde ik gitaarelementen. Een constructie met een draaitafel want dan wist je hoeveel windingen per minuut je aan het leggen was. En meer windingen betekende automatisch een zwaarder en harder geluid. Met Piet van den Bosch had ik al contact en diens vader was ook een fervent muziekbeoefenaar en inspirator

Wat vind je van deze stelling: “Het is altijd beter meteen een gedegen professioneel begeleide opleiding te volgen dan zelf maar wat aan te klungelen”.

De jongerensozen zorgden er zeker voor dat we met allerlei mensen in contact kwamen en dat betekende in mijn geval de eerste beginselen weliswaar bij Piet van den Bosch maar bijvoorbeeld klassieke muziek van Noud Koevoets die les had van Benny Ludemann. Zo kon hij altijd een les voor op mij blijven, vertelde hij me later.

De band die wij toen al hadden, Devils Art, kwam dan weer voort uit de gelijknamige soos onder de bezielende leiding van Piet van Riel. Het bleef altijd wel luisteren en samen maar weer wat uit proberen.

Vond je West Brabant en in het bijzonder Oosterhout een goede plek om je talenten op muziekgebied te ontwikkelen?

Nooit zo bij stilgestaan destijds. Ik ging naar de HTS want ik had ook interesse in techniek. Geld kon je toch niet verdienen met muziek was het credo van veel ouders in die tijd.

Aan wat voor soort collega muzikanten ergert U zich het meest?

Galmbakken en dan bedoel ik sommige zangers die er vaak snelle hijgvibrato op nahouden. Ik vergelijk dat dan maar even met een soort van zingende zaag. Goed voor het op maat maken van hout maar daar houdt het dan ook echt op.

Hoe zou je jezelf willen positioneren? Percentage puur talent tegenover simpelweg hard werken om ergens te komen….

Voor mij was het gewoon hard werken maar het wat theoretisch verdiepen hielp er natuurlijk wel bij om via die weg weer wat verder te komen.

Zijn er wellicht op muziekgebied toch nog onvervulde wensen / frustraties?

Ik moet zeggen dat ik mede door de muziek in Oosterhout een prachtige tijd heb mee mogen maken en vrienden door al die jaren heen rondom me heb gehad. Ook de invulling van het meedoen aan de carnavalsband De Mee-Eters is altijd een gezellige klinker geweest tijdens de vele carnavalsdagen. Het is genieten van muziek in al zijn hoedanigheden.

Wat was de meest memorabele samenwerking met een beroemdheid?

Met z’n allen en Kaz Lux spelen op het balkon bij Kees de Haan. Dat was in 1988 tijdens de Europesche voetbal finale en nog winnen ook! Later heeft Kaz me nog eens gevraagd met hem mee te spelen in Oud Brabant. Dat vond ik een grote eer.

Wat denk je dat het belangrijkste is voor een muzikant om zich te realiseren en eventueel eigen te maken?

Een soort van eigen handtekening hebben en een eigen stijl ontwikkelen.

Welke muziekstijlen spreken je het meeste aan?

Blues, Rock en later zeker de muziek van Steely Dan en vele vormen van Jazz Rock.

En tenslotte: Wat is het meest bijzondere wat je in je actieve loopbaan als muzikant hebt meegemaakt?

Toch het samenspelen met Whats’ Happening met o.a. Ad Raams en het feestje werd alleen maar completer als Aron en Gersom, zijn twee zonen, spontaan ook aanschoven. Ik weet me ook nog een optreden te herinneren met de Southbound Bluesband en ik moest echt nodig naar de toilet: Soms waren die Blues solo’s wel erg lang…..