Zo, dat was kerstmis. Hebben we dat tenminste ook weer gehad. En dat zullen veel restauranthouders ook wel hebben gedacht, zoals hier de keuken-ploeg van de Vrijheid. In twee dagen tijd 260 mensen te eten geven zal voor de gaarkeukens in Gaza niet zo’n probleem zijn, maar hier zijn we wel wat anders gewend. Kerstmis is voor veel restauranthouders wat carnaval is voor veel kroegbazen, maar geen van hen krijgt het ‘voor niks’ hoor. Dagen van een uur of vijftien zijn niks. Drie hele lange dagen (de mise-en-place, de voorbereiding) hoort er ook bij. In drie dagen 45 uur werken … Kom daar bij de meeste kantoorklerken maar eens om. En wanneer je dan ook nog de administratie moet gaan doen, nóg drie dagen moet gaan koken, dan is het niet zo heel raar als je wat eerder zou kunnen stoppen met werken. En dat geldt al evenzeer voor de (banket-)bakkers, zoals ‘de Speek’. Nachten doorhalen is schering en inslag. En goed, de automatisering heeft ook hier wel enige invloed, maar bij lange na niet wat ie elders doet, het is en blijft handwerk.
evr