De lijdensweg van Christus ‘vertaald’ naar die van pater Jacques Kerssemakers, de man die – ondanks het verbod van de abt – zich in de oorlog toch bekommerde om zijn medemens, wat hem uiteindelijk ook fataal werd, want de Duitsers fusilleerden hem.
Op internet is het hele verhaal over de man te lezen en er is al meer dan genoeg over hem gepubliceerd. Hij kreeg zelfs een straatnaam in Oosterhout. Vastwel vond het de moeite waard om hem in de St. Jan zowel donderdag als zaterdag in de schijnwerpers te zetten.
Jaap Oomen schreef het, en samen met ‘statie-verteller’ Kiek Joustra en Ton Biemans als de pater zelf werd het verhaal verteld.
“Een beetje gekunsteld”, aldus een van de ongeveer honderd aanwezigen. En ja, dat was het. Weinig spektakel, geen (wie)rook en over de dansjes van Choque van H19 hoefden maar weinig mensen zich druk te maken omdat ze er niks van zagen. Alleen de voorste twee rijen kregen daar enig idee van, zo dat idee al aanwezig was natuurlijk. En als je achter een enorme bos krullen zat zag je er al helemaal niks van.
De muziek was in orde, maar die speelde zich helemaal af boven het gewone volk. Orgel, sax, viool en slagwerk waren niet te zien, wel te horen. Dat kleurde alles wel lekker in en die balans was wèl in orde.
Hou je die enorme echo in de praktisch lege kerk over. Hopelijk was dat zaterdag wat beter, want om het verhaal helemaal te kunnen volgen was een soort van ondertiteling donderdag erg welkom geweest.
evr
(foto’s Casper van Aggelen)