Veel animo voor de versierde-fietstocht was er niet: Slechts één deelnemer. Of dat ook kwam doordat veel gezinnen een weekje vakantie hadden geboekt weten we niet, maar dat was zeker het geval. Verder was het een loeidrukke èn zonnige zaterdag. Schuifelen op de rommelmarkt, overvolle terrassen en een bomvolle Klappeijstraat. Live muziek bij de Kloek en Oud-Brabant, maar ook op een enorm podium op de Markt, wel met een enorm slecht geluid overigens. Maar onze stad laat geen kans onbenut een eendaags feest over meerdere dagen uit te smeren. ‘Oosterhout viert niet één, maar twee dagen Koningsdag!’ was er dan ook te lezen bij enkele vooraankondigingen van het Koningsfeest. Dit jaar werd dat uitsmeren ook wel heel gemakkelijk gemaakt, omdat de koning zondags niet werkt en een verjaardag vieren, weet iedereen die ooit zijn huiskamer vol had, och, och, da’s heul hard werken…

Echt totaal anders was het op de Heuvel. Geen bandjes meer, geen Harmonie, geen oranjebitter, geen Rotary, geen gedecoreerden, nikskenie. Maar daar had Tony Topouzis iets op bedacht: een deejay. En toen werd het daar wèl heel druk en gezellig, met saté en paëlla. En zelfs de Mattheus Passion klinkt lekker met een beat eronder.

Geklieder

Maar het allergruwelijkst aan die Koningsdag zijn toch wel die tompoezen. Krijg je er een vorkje bij, probeer je die glazuurlaag door te prikken. De helft van die pudding ligt al op je bordje en op tafel. Heb je eindelijk een hap van die bovenste laag in je mond, plakt dat glazuur tegen je verhemelte. Dat krijg je dan pas los als je er met je vorkje of vinger langs schraapt. Goed, ben je eindelijk bij die bodem waar amper nog pudding op ligt. Die krijg je ook niet doormidden met je vorkje dus is de enige oplossing om dat met je handen in je mond te stoppen. Uiteindelijk heb je aan drie servetjes niet genoeg om je aan alle kanten plakkende handen en gezicht schoon te krijgen. Een tompoes? Ja graag, maar liefst mèt een ietwat vochtige handdoek. Kennelijk zijn er techniekjes om zo’n ding te slopen, maar zonder geklieder lukt het nooit.

Tweedekans

Wat er nodig is voor een ouderwets gezellige Koningsdag? De vrijmarkt in het Stadspark met rijenlange, volgepakte kramen vol tweedekans artikelen. Lange rijen kooplustigen die voetje voor voetje langs de kramen schuifelden. Veel kinderactiviteiten, zodat ouders zich vermaakten op drukbezette terrasjes. Overal Oranjekoorts of de driekleur op de wangen geschminkt. Precies, carnaval kan niet lang genoeg duren. In het Stadspark werd natuurlijk handel gedreven. Nou ja, gedreven. De meeste handelaren doodden de tijd door in hun tuinstoel potentiële kopers gade te slaan die langs hun kraam trokken. Her en der werd muziek gemaakt. Want traditiegetrouw zetten ondernemers en artiesten in de dop hun eerste stappen op de vrijmarkt. Twee jongens verkochten zelfgemaakte magneetjes, een meisje bracht haar armbandjes aan de mens, alles slechts 20 cent per stuk. Singer-songwriter Miame zong Creep van Radiohead en de Jeugdhofkapel speelde enthousiast Sweet Caroline om geld te halen op voor hun kapeluitje. Waarheen? Dat hing van het ingezamelde bedrag af.

Lintje

Dianne Knoop van het Oranjecomité werd door diverse mensen gefeliciteerd. Iemand vroeg: “Waar is je lintje?” Knoop: “Gisterenmorgen stond opeens de burgemeester op de stoep. Een enorme verrassing.” Al 15 jaar zit ze in het Oranjecomité-bestuur en ze bekleedt nog andere functies waarmee ze volgens de jarige Koning de maatschappij een bijzondere dienst bewijst. De meivakantie had de organisatie wel wat in de wielen gereden, vertelde Knoop, want in het Stadspark bij de kiosk was geen vertier. “Ja, normaal geven de verenigingen daar demonstraties. Maar veel gezinnen zijn twee weken op vakantie, dus dat lukte helaas niet.” Wel kon je bij vereniging Le Cochonnet een potje jeu-de-boulen. Hun leden zijn de 60 wel gepasseerd dus hoeven niet weg in de meivakantie.

Wipkrokodil

Bij een kraampje kwamen twee dames in de verleiding om een groene wipkrokodil te kopen. “Waarom hebben wij die nodig?” vroegen ze zich hardop af. Gauw liepen ze door naar het volgende koopje. Jurkjes voor een euro. Ernaast zat Saskia Boudewijns uit Geldermalsen in haar kraam die ze samen met haar Oosterhoutse familie bestierde. Zij was er al om 6 uur “Ach, je moet er wat voor over hebben.” Het loonde, want de serieuze kopers komen vroeg en ze verkocht meteen een skateboard. Toch doet ze het niet voor de opbrengsten, wel voor de gezelligheid. Op de bank bij de fontein zat een stel uit Rotterdam blij te zijn met een bloemstilleven in rustieke lijst. “Voor de veranda, kostte 4 euro.” Ze kwamen elk jaar naar Oosterhout omdat ze ooit in de buurt op de camping zaten. “Zo gezellig hier. En veel mooiere spullen dan in Schiedam, waar we ook vaak heen gaan.”

Circulair

Jan Klerkx en Marc Matthijsen van het Oranjecomité hielden een oogje in het zeil, maar alles oogde zonnig en gebroederlijk. Want voor dit volksfeest leek heel Oosterhout uitgelopen te zijn, ook de vele campings in de omgeving. “Ja, veel verbinding hier. En natuurlijk ook duurzaam en circulair”, grapte het tweetal. Voorzitter Pim Nuiten zwaait binnenkort af. Of het programma volgend jaar nog vernieuwing krijgt? Daarover had Matthijsen wel wat ideeën, maar voor nu liet hij het bij: “Wordt vervolgd.”

De Kringloop

Op de Markt was het aan het begin van de middag gezellig druk met volop kinderactiviteiten. Kinderen werden geschminkt. Ze konden op de foto met Assepoester of Spiderman en er werd lekker gekleurd en gekliederd. Zo hadden de ouders ook even de handen vrij. Later op de middag gaf iedereen zich massaal over aan die andere nationale traditie: op een terrasje zitten en mensen kijken. Het bier vloeide rijkelijk en er waren optredens.

Her en der liepen gezinnen naar huis met hun aankopen. Volgend jaar kan alles weer op een kleedje bij de vrijmarkt uitgestald, de circulaire economie in het klein. Of, zoals ook van al die datingsites wordt gezegd: Café De Kringloop is geopend.

Newport op de Leijsenhoek

Waar de Markt strijdtoneel was van feestbands die de boel heerlijk op stelten zetten (in de traditie van Oudhollandsch koningsdagvermaak), de ‘Klappeijstraat = Oranjestraat’ vol dj’s en Oosterhout Live-achtige acts stond, werd op de Leijsenhoek een ingetogen middag van lekker luisteren, gezellig wat drinken en volop ouwehoeren verzorgd. The Biblical Brothers brachten pop- en rockcovers ontspannen en met flair, het tweetal Janneke & Frans had een vergelijkbaar repertoire, maar oogde serieuzer. De twee duo’s speelden hun akoestische sets tussen de leibomen en oranje vlaggetjes, hun publiek op terrasstoelen en in kleermakerszit op de grond, soms vol aandacht luisterend en meezingend, soms bijkletsend met wie ’t dan ook was die ’t bijkletsen waard was. Het moment dat The Biblical Brothers zanger Mozes’ zus Yentl op het podium vroegen om in ’t middagzonnetje een nummer van Bob Dylan mee te blazen op haar mondharmonica, maakte de mini-Newportfestivalvibe (de folkvariant, niet de jazzpoot) compleet.

Frank van Gurp van de Kloek had dit optreden van The Biblical Brothers blijkbaar een tijdje terug gewonnen met een goede doelenveiling. Alhoewel het in principe een huiskamerconcert betrof, waren die Brothers niet zo moeilijk en wilden ze graag op het buitenpodium hun ‘17 nummers waarvan er 15 voor hen nieuw waren’ ten gehore brengen. Met zijn winnende bod en een buitenconcert voor iedereen steunde Van Gurp zo dus mooi twee keer een goed doel. Nou, drie keer, want ’t leverde dus een vol terras bij zijn café op. The Brothers voegden zich kort na het buitenoptreden bij de rest van hun band, Moos & the 40’s, om de fundering van café Oud-Brabant nog even op duurzaamheid te testen.

Koningszondag

Zondag werd onze koning pas echt 58 jaar en zaten de terrassen hier in de stad voor de derde dag op rij lekker vol. Coverband Pineapple Madness, in Oosterhout en omstreken roemrucht om hun aanstekelijke enthousiasme, klapte er lekker op. Zoals iets of iemand (Rens Joosen weer?) dat de nacht ervoor met aardig wat kracht ook voor elkaar gekregen had met een van die joekels van lichtmasten op de Markt. Het ding stond nu hartstikke scheef mee te genieten.

Daarna trakteerden de Friezen Weima en v/d Werf iedereen die ’t horen wilde op, wederom, akoestisch gespeelde pop- en rockcovers, met een cameo van twee barkrukken, anderhalve houtenkeukenlepel en multi-instrumentalist & Oosterhouter Bram Cardon. Je zou voor minder op ’t terras gaan zitten op zondagmiddag.

Wat een apart ‘slag volk’ komt er toch altijd op rommel- en jaarmarkten en koningsdag af. Prima natuurlijk, ook heel gezellig. Dat zijn wij hè, Nederland. De een wil enorm graag gezien worden (Martin Brokckx bijvoorbeeld), de ander blijft het allerliefst anoniem. Prachtig om tegenaan te kijken.

evr/cc/r.