Op zaterdag 17 mei speelde SCO de uitwedstrijd bij VV Gilze, wat een geduchte tegenstander bleek. Om enigszins nog aanspraak te maken op een kampioenschap moest er gewonnen worden. Bij een 1-3 voorsprong leek dat ook te gaan gebeuren maar toch werd de wedstrijd zwaarder en zwaarder en werd de eindstand 4-4 en moesten we helaas met 1 punt terug naar Oosterhout. De teleurstelling droop van het team af en de hoop op de titel leek vergeven.

De concurrent Olympia’60 speelde pas woensdag 21 mei tegen de nummer 3, Reusel Sport, en puntverlies van Olympia’60 was het enige wat ons nog zou kunnen helpen aan de titel.

Wetende dat dit allebei goed voetballende ploegen zijn zou dit een prachtige wedstrijd worden met belangen voor alle 3 de ploegen.

Om er zeker van te zijn hoe de wedstrijd zou verlopen werd een delegatie richting Reusel gestuurd voor het live verslag. Met een Reusel Sport dat op 2-0 voorsprong kwam leek er weer hoop aan de horizon voor SCO. Een nederlaag van Olympia’60 zou betekenen dat wij alles weer in eigen hand zouden hebben. Uiteraard gaf Olympia’60 zich niet zomaar gewonnen en maakte er in korte tijd 2-2 van. Met deze stand zou het waarschijnlijk een 2e plaats worden voor SCO maar ook ons zit het weleens mee en Reusel maakte de 3-2 en dus 0 punten voor Olympia’60 en de beste kansen weer voor SCO op de titel.

Woensdagavond laat was de selectie van SCO al euforisch na dit resultaat en werden allerlei voorbereidingen getroffen door de staf en selectie op de eventuele kampioenstitel.

Is dat de goden verzoeken op … of is een gelijke stand met Olympia’60 in punten en een doelsaldo met 13 doelpunten meer in ons voordeel reden genoeg om de eventuele titel voor te bereiden?

Zaterdag 24 mei was de dag dat het allemaal moest gaan gebeuren. Om 12.30 uur, de laatste wedstrijd van het seizoen, uit naar Willem 2. Concurrent Olympia’60 speelde pas om 14.45 uur uit bij RKDVC in Drunen en dat was jammer gezien bij winst van allebei het doelsaldo de doorslag moest geven. De weergoden waren ons en de massaal meegereisde supporters niet goedgezind maar ja ‘alles vur ‘t jong’ zoals ze zeggen.

Na een wat zenuwachtig begin was het Marnick die ons op voorsprong schoot en al snel gevolgd door de 0-2 van Leff.

De ruststand was 0-5 en daarmee deden de jongens precies wat ze moesten doen, namelijk veel scoren om het doelsaldo zo hoog mogelijk te maken.

Na rust een storm op het doel van Willem 2 met een uiteindelijke stand van 0-14 en dat ondanks een aantal gemiste kansen.

Met 7 goals was Marnick de topscoorder van de dag en daarbij nog 3 goals van Leff en Bart en 1 van Lenn. Uiteraard draait het niet alleen om de doelpuntenmakers maar is het een complete teamprestatie van alle 15 spelers en trainers.

Over een heel seizoen heb je elkaar nodig en moet er week in week uit strijd en inzet geleverd worden op zowel trainingen als de wedstrijden.

Met een doelsaldo van +27 werd er toch al wel een feestje gevierd op het veld. Champagneflessen werden leeggespoten en in de kleedkamer ging het feestje nog even verder.

Na een welverdiende warme douche, een schaal met snacks en een biertje voor de trainers werden de speciaal gemaakte kampioensshirts uitgedeeld en werd de weg naar de kantine van SCO ingezet. Aangekomen op sportpark De Elskens werden ze onder luid applaus ontvangen door de club met friet en een verdiend biertje of iets anders voor wie dat wilde.

Er werd toch met enige spanning afgewacht wat de eventuele monsterscore van Olympia’60 zou worden want je weet maar nooit. Rond half 5 kwam de bevestiging dat Olympia’60 maar met 1-3 gewonnen had en dus waren we nu echt officieel kampioen 2e klasse op doelsaldo in ons voordeel van 25 doelpunten meer dan de nummer 2 Olympia’60.

Met een huldiging werden de spelers 1 voor 1 door de trainers Lion en Peter naar voren geroepen en met een medaille voor iedereen en een grote kampioenstrofee voor het team konden ze pas echt los gaan.

De jongens bleven nog lang in de kantine feesten en daarna werd er gezamenlijk gegeten bij restaurant Het Paradijs. Uiteraard dit alles in het kampioensshirt! Bij deze wil ik, uit naam van het team, de trainers Lion en Peter bedanken voor de inzet dit seizoen. Ze staan er toch maar: drie keer per week in weer en wind op het voetbalveld. Zonder communicatie geen duidelijkheid dus uiteraard ook Femke bedankt voor alle communicatie rondom de wedstrijden.