Verleden en heden. Goede en Slechte tijden. Verhalen, herinneringen van toen en nu, willen wij opnieuw onder uw aandacht brengen. Bent u geïnteresseerd in de geschiedenis van Oosterhout, neem dan contact met onze Heemkundekring “De Heerlijkheid Oosterhout”. E-mail: hkoo-terout@gmail.com

Alle verhalen uit de oude doos zijn letterlijk overgenomen uit oude Oosterhoutse weekbladen. Voor elk verhaal is de datum waarop het verhaal is geschreven vermeld .

Uit het Kanton van zaterdag 25 juni 1955

VOLGELINGEN VAN SINT FRANCISCUS BINNEN ONZE GEMEENTE

HET VRIENDELIJKE GELAAT

Een bruine pij, waarbij even het witte koord afsteekt en waarover de ruime koorkap; een paar open sandalen, waarin in winter en zomer de blote voeten; een baard, zonder welke wij ons de Kapucijn onmogelijk kunnen voorstelten; maar vooral en als meest opvallende en aantrekkelijke, blij en vredig stemmende, dat gelaat met die blijde lach, die rust en tevredenheid, die overgave aan God en de mens, die tegenstralende belangstellingen liefde voor al wat leeft, in het bijzonder de mens, het evenbeeld van God zelf, ziedaar, op schamele wijze getekend het beeld, zoals wij dat kennen van de Paters Kapucijnen, die zich sinds kort in Oosterhout gevestigd hebben.

IS DAT ECHT?

Even hebben wij ons, bij de bouw van het nieuwe klein seminarie, dat daar in de weidsheid van de natuur ten zuiden van Oosterhout zich thans verheft in al zijn grootheid en kracht, afgevraagd: Is dat echt ? Is dat van de Paters Kapucijnen ?

Waarom ? Omdat we vele van die kloosters kennen van deze orde van volgelingen van Sint Franciscus. Steeds onopvallend, bescheiden, rustig, zoals de bewoners ervan, En dan hier opeens dit grootse, moderne, aan de meest moderne eisen van onze moderne tijd aangepaste complex, van verre reeds zichtbaar, als een onverwoestbaar geheel, kracht en durf uitdragend.

Waarom deze gedaanteverandering? Omdat de oude geest van deze eeuwenoude orde, onveranderd en zonder ook maar de minste invloed van de moderne tijd te ondergaan, de geest van armoede en Godsliefde tot de naaste, in haar beleving niet terugdeinst voor het nieuwe; omdat dit gebouw niet allereerst is een klooster voor de orde-paters, maar een opleidingsinstituut voor jonge mensen, gezonde jongens van onze eigen tijd, hierin opgegroeid en levend tot hun intrede binnen deze muren, en , daarom moeten kunnen worden ontvangen in een gebouw, dat wel de leefwijze anders aanbiedt, maar niet door de omgeving zal afschrikken; omdat deze orde in haar oude wijsheid van beleving der regels open staat voor de moderne tijd en ook de toekomstige volgelingen van Sint Franciscus in deze eigentijdse eisen stellende leefwijze wil voorbereiden op een taak, welke evenzeer aanpassing hieraan ten sterkste vraagt wil hun werken naar buiten vruchtbaar blijven:. Daarom dit moderne gebouw, waar 170 jongens zich voorbereiden op het ideaal van Sint Franciscus. Maar daarom ook, naast het moderne, ook inwendig van dit seminarium, waardoor het grootste gedeelte in beslag genomen wordt, binnen diezelfde muren, als tegenstelling: het zeer sobere van dat gedeelte, waar de Bruine Paters hun eigen kloosterleven beleven :

De eenvoudige cel met bed, bidstoel en werktafel.

Het is echt, volledig echt, gelukkig, want de jongen, die hier binnenkomt, treedt een gebouw binnen, dat leeft voor hem, dat licht en warmte binnenlaat in grote overvloed en dat van alle zijden Gods wijde en mooie natuur laat aanschouwen.

PATERS kAPUCIJNEN

“Een van de mooiste orden”, zo noemde onlangs een lid van een andere orde de orde van de Paters Kapucijnen. Uit deze mond een overdenking meer dan waard. Deze orde ontstond in het begin van de 16e eeuw als een hervorming onder de talrijke volgelingen van St. Franciscus van Assisië.

De Hoogst Eerw. Pater Dr. Benignus van Sant' Ilario Milanese, Minister generaal van de Orde der Minderbroeders Kapucijnen, die op 6 Juli a.s. persoonlijk tegenwoordig zal zijn bij de plechtige inzegening van het nieuwe kleinseminarie in de Warandelaan.

Zelfheiliging, dat was hun eerste ideaal, vooral door de oprechte beleving van de armoede; maar daarnaast als wezenlijk deel van dit nastreven van zelfheiliging: De zielzorg in zijn velerlei gestalte en op ieder voor hen geschikte wijze. Velerlei was hun activiteit door de eeuwen heen. Tijdens de Contrareformatie waren zij het, samen met de Paters Jezuïeten, die de Kerk grote diensten hebben bewezen. Diplomatieke zendingen waren hen evenmin vreemd als het

werken als aalmoezenier in leger en vloot. De verpleging van pestlijders tijdens epidemieën was een andere vorm van hun apostolaat. In de 18e eeuw telde de Orde in 63 Provincies rond 33.000 leden; zij beleefde een bloeitijd.

IN NEDERLAND.

Rond drie eeuwen reeds kent Nederland de Paters Kapucijnen. In 1611 vestigden zij zich in Den Bosch en kort daarop o.a.in Velp, Wittem, Maastricht en Breda.

Eerst in 1882 echter werd Nederland tot eigen Provincie van de Orde gesteld. En reeds vijf jaren later, in 1887, startte zij, heel bescheiden, met een eigen seminarie in het bestaande klooster in Langeweg (Slikgat) bij Breda. Twee leerlingen waren het begin; in 1889 waren het er vijftien; in 1890 34 en nu, in Oosterhout, in het klein seminarie alleen, ca. 170.

Werden de eerste; jaren de lessen binnen het klooster zelf gegeven, de toename van het aantal leerlingen noopte tot bouw van een seminarie dat naast het klooster werd opgetrokken. En daar in Langeweg, ver overal vandaan, met een saaie omgeving en gebrek aan behoorlijke wasgelegenheid voor de studenten, groeide dit seminarie uit tot een bolwerk voor de opleiding van de wel genoemde de “vliegende brigade van 0. L. Heer”. Zowel de inrichting als het leerprogramma echter voldeden in hoge mate aan de eisen van de eigen tijd. Leergangen en Universiteit zagen de Bruine Paters onder hun studenten en vanaf 1918 al werden studenten opgeleid voor het staatsexamen.

Toen kwam 1944. De bevrijding van Noord-Brabant kostte Langeweg en de Paters hun seminarie, dat totaal verwoest werd. Gods wegen zijn wonderbaar, onbegrijpelijk, zoals ook Gods Voorzienigheid zo vol geheimenis is voor ons, maar tegelijkertijd zo groots en zo hoopvol, dat alleen bij een volledige overgave hieraan de durf tot de bouw van wat in de Warandelaan tot sieraad. voor Oosterhout geworden is, heeft kunnen opbrengen. (MLVB)