Het is ook de weergoden verzoeken als je je orkest ZON noemt. Want de hemel boven Dorst zag er afgelopen dinsdag maar onheilspellend uit. Dirigent Twan Cox keek bezorgd op de weer-app. Zou het droog blijven? Het Zomer Orkest Nederland (ZON) was er in elk geval klaar voor.

Al vele jaren doet het jeugdorkest Dorst aan tijdens het tournee door Nederland ter promotie van hun geliefde blaasmuziek. ZON bestaat uit veelbelovende amateurs en conservatoriumstudenten, in de leeftijd van 16 t/m 23 jaar, en het orkest wordt elk jaar opnieuw samengesteld. De jongeren komen uit het hele land. Dit was hun zesde optreden en het enthousiasme straalde ervan af.

Volle bak

Walther Hoosemans van de organisatie wist het zeker: “Ja hoor, het blijft droog.” De 200 stoelen stonden op het Dorpsplein klaar voor het publiek dat het ZON-concert altijd wel weet te vinden. Dat bleek ook dit jaar het geval, want toen het concert begon, was het volle bak: alle stoelen bezet en ook de staanplaatsen waren in trek. Dit keer stond er ook een frietkraam op het plein, zodat twee late toehoorders nog gauw hun maag konden vullen met een puntzakje friet.

Bernstein

Bij het welkomstwoord werd ‘een wisselvallig programma’ aangekondigd, maar dat kwam vast door de dreigende wolkenpartijen. Het repertoire was in elk geval gevarieerd, van Leonard Bernstein tot muziek uit Disney’s ‘Moana’. “Het orkest heeft keihard gewerkt. Vanmiddag ging het dak er al af.” In Dorst zou dat lastig worden, maar met de ‘Danse Diabolique’ zat de sfeer er al goed in. Sommigen kregen wellicht zin in een oliebol, omdat dit nummer vaak door de Wiener Philharmoniker wordt uitgevoerd bij het Nieuwjaarsconcert. Nog een traditie: een componist schrijft speciaal voor het jeugdorkest een muziekstuk. Dit jaar ging de Spaanse componist Julio Domingo lekker los met zijn bombastische werk ‘Orion’. Het was niet te missen dat het hier ging om een ruimtereis naar het gelijknamige sterrenbeeld aan de hemel.

Virtuoos

Wie ook schitterde was de 18-jarige Ties Janssen. Tijdens een lange solo speelde hij de sterren van de hemel op zijn marimba, de grote broer van de xylofoon. Op virtuoze wijze bespeelde Ties de houten staven vliegensvlug en het hele plein luisterde ademloos toe. Nou ja, behalve dan een groepje wielrenners dat vanwege de wegversperring luid beraadslagend een andere route moest kiezen. Het maakte Ties niet uit; hij speelde gedreven door en kreeg een oorverdovend applaus.

En is dat ook niet juist de charme van zo’n concert in de open lucht? Toevallig langskomende fietsers die stopten om te luisteren, de intercity die langs raasde en het pruttelende frituurvet. Dat past allemaal bij de ongedwongen setting, net als het in zomerse kleding gestoken jeugdorkest. Alleen dat andere clubje langsrijdende wielrenners dat Pavarotti nadeed, dat was wel iets teveel van het slechte. Maar na Ties kon de avond niet meer stuk en het bleef nog droog ook. Kreeg Walther Hoosemans toch gelijk.

CC