Al Mawasi, 9 november 2025 - Door het (broze) staakt-het-vuren zijn wij inmiddels weer met geplande en gewone operaties begonnen. Op de poli zien we veel anale problematiek: aambeien, fistels en pijnlijke fissuren (wondjes). Allemaal gevolgen van het dieet: obstipatie is heel gewoon en dat heeft helaas dit soort gevolgen. Voedsel is al meer voorradig, alhoewel niet in dusdanige hoeveelheden dat de prijs een normaal niveau heeft bereikt. Groenten en fruit zijn er ‘genoeg’, maar dat is niet de voorkeur van de Gazanen. Daardoor ontbreken de voor een soepele stoelgang zo broodnodige vezels. En als er vezels zijn, wordt er vaak onvoldoende gedronken, waardoor de ontlasting toch indikt en de problemen in stand houdt. (Beschouw dit verhaal ook als een uitleg voor u als u met deze problemen kampt.) Opereren is dus eigenlijk maar een deel van de oplossing.
Eiwitten in de vorm van vlees, vis en kip zijn er onvoldoende en dus duur. Een kilo kip gaat over de toonbank voor €18,00; voor de oorlog was het €3,00: oftewel onbetaalbaar voor de doorsnee Gazaan. Door het gebrek aan eiwitten zijn de opbouw van het lichaam en de wondgenezing gestoord. We moeten bedacht zijn de stoma’s niet te snel op te heffen. De gestoorde darmgenezing kan leiden tot lekkage van een verse darmnaad. Vanmorgen hebben we de eerste klant: twee weken geleden is zijn stoma teruggelegd en nu loopt er ontlasting uit de wond. Het lijkt niet direct in de buik te lopen, waardoor we hem niet acuut hoeven te opereren en een stoma aan de andere kant aan te leggen.
Allemaal indirecte gevolgen van de oorlog, dus nog maar wat directe cijfers. Op de website van de United Nations Office for the Coordination of Humanitarian Affairs zijn allerlei cijfers openbaar (https://www.ochaopt.org/content/reported-impact-snapshot-gaza-strip-5-november-2025
). Inmiddels zijn er bijna 70.000 mensen in Gaza omgekomen en meer dan 170.000 gewonden. Naast de 1.200 dode Israëli op en rond 7 oktober 2023, zijn er in Gaza 471 (soldaten) gesneuveld en bijna 3.000 gewond geraakt. Oftewel 40 gedode Gazanen op 1 Israëli, en 57 op 1 gewonde (proportioneel?). Onder deze 70.000 doden zijn er 580 hulpverleners, 1.700 gezondheidszorgmedewerkers en 252 journalisten. Indrukwekkend, maar het blijven getallen.
Na de operaties vandaag sprak ik een tijdje met Heba, een van de verpleegkundigen. Ik mag haar verhaal en foto delen. Ze was het enige meisje in het gezin en werd als 17-jarige ‘verliefd’ op een leraar. Haar vader was erg ziek en vond dat ze met hem moest trouwen en bij hem intrekken (dat is heel normaal: de vrouw gaat naar de familie van haar man), want ‘anders zou ze waarschijnlijk met de zoon van haar vader zijn broer in het huwelijksbootje moeten stappen’. Drie dagen na de trouwerij overleed haar vader. Ze heeft het getroffen met haar man en heeft inmiddels negen kinderen (16–4 jaar). Zijn familie had veel land met schapen en graanteelt, ze woonden prachtig. Helaas achter de rode lijn; bij het vorige staakt-het-vuren zijn ze teruggegaan, ze vonden het terug als op de telefoon die ze voor zich houdt. Ze moest huilen toen ze me de foto liet zien: een ‘hoop puin’ komt tot leven.
Tot volgende week,
Ron