Nee, het is bepaald niet dat hij zich daar op voor wil laten staan hoor, dat hij enorm veel kan beïnvloeden. Ook zit hij hier nog maar kort dus zijn er mensen die meer weten dan hij en dat is ook macht hè. Een gemeentesecretaris zit niet alleen als een soort ‘controller’ bij de collegevergaderingen (in geval wethouders ietsje te hard van stapel lopen met hun plannen), maar hij is ook de baas van het hele uitvoerende apparaat, dat uit een slordige 600 mensen bestaat. Even kennismaken met Berend de Vries, sinds een week of tien de opvolger van Mariska Asmus.

Beetje vreemd lijkt het; van tien jaar wethouder in Tilburg naar concerndirecteur (dik 2.500 medewerkers) van de gemeente Utrecht naar gemeentesecretaris van een storp. En hij verdient lang zo veel niet als in Tilburg, ook dat nog.

Sociale aspect

“Ik durf gerust te zeggen dat ik het niet voor het geld doe”, zegt de vader van drie (bijna) tieners die in Tilburg woont en op zijn pedelec naar Oosterhout fietst langs het kanaal. “Ja, in Tilburg ben ik voor mijn studie terecht gekomen, want ik ben opgegroeid in de Achterhoek maar geboren in Haarlem. Door het werk van mijn vader moesten we verhuizen.” In Tilburg begon hij aan de studie Economie, maar hem interesseerde eigenlijk alleen het sociale aspect ervan. Hij switchte naar Rechten en studeerde af. “Ik heb nog stage gelopen bij een advocatenkantoor op de Zuidas, maar al snel bleek dat niet mijn ding. Ik heb in Tilburg nog aan mijn promotie gewerkt, maar dat niet doorgezet. Ik ben gaan werken voor het ministerie van Economische Zaken, vlakbij de politiek, erg leuk. Intussen rolde ik min of meer in de functie van voorzitter van D66 in Tilburg. Rolde ja, want de partij zat behoorlijk in het slop en eigenlijk was er verder niemand. In 2006 werd hij ook maar lijsttrekker en interim-burgemeester Opstelten wist het op een hele slimme manier voor elkaar te krijgen dat wij ook in de coalitie terecht kwamen en ik werd wethouder. Einde EZ dus.”

Spoorzone

Hij bleef elf jaar wethouder en schreef (mede natuurlijk) een aantal tamelijk imposante zaken op zijn conto, zoals de Piushaven en de Spoorzone. Dan word je toch burgemeester ergens zeker? Nou, niet dus. “Ik ben wel min of meer gevraagd hoor en Van de Donk voeg me op de koffie. Maar ik ben een doener en hoef niet zo nodig op een podium. Als dat functioneel is doe ik het wel, maar het is geen hobby. Toen zag ik die vacature in Utrecht en heb ook daar 4,5 jaar met veel plezier gewerkt. Maar het was wel in Utrecht. Elke dag met de trein en lange dagen. Ik heb het er daar met mijn baas over gehad dat ik op zoek ging, maar het moest persé Brabant worden.”

Trouwring

Ja, hij kende Gerdo van Grootheest (Culemborg ligt op de grens van Utrecht …) en had hem vooraf ook gebeld. “De eerste sessie was voor een enorme groep mensen. Vooraf was ik nog even naar het toilet geweest en toen ik aan tafel zat ontdekte ik dat ik mijn trouwring kwijt was. Ik zei dat daar ook. Het water op die plek werkte niet en ik wou wel met schone handen iedereen een hand geven. Papieren servetten dus. Bleek dat ik met het schoonmaken van mijn handen mijn ring mee in de prullenbak had gegooid en dat ontdekte ik pas later. Gelukkig heb ik hem gevonden, maar kreeg de complimenten voor het feit dat ik de gesprekken desondanks ‘gewoon’ heb afgerond. ‘Jij kunt paniek het hoofd bieden’, werd gezegd.”

Lobby

En dat laatste laat hij ook merken tijdens ons gesprek; hij laat zich niet gemakkelijk uit de tent lokken en is behoorlijk bedachtzaam in zijn reacties. Je maakt hem de pis niet gauw lauw. “Ik heb inmiddels een plan van aanpak geschreven en dat gaat gebeuren. Ik kan rekenen op betrokken medewerkers. En ja, als de situatie daarom vraagt stuur ik ze vaker de straat op. Maar ook moet er door medewerkers gelobbyd worden voor grote projecten. Als het goed is zit de wethouder pas helemaal aan het eind van dat proces. Nu zit die aan het begin èn aan het eind.”

Of dat allemaal gaat lukken moeten we natuurlijk afwachten. Dat hij om te beginnen een soort van boodschappenlijst heeft gemaakt is al een goed teken. Leuke vent, liefst de handen uit de mouwen, precies wat we hier kunnen gebruiken.

evr

(foto Casper van Aggelen)